നിസ്സ്വാർത്ഥം.

ഹാ പുഷ്പമേ, എന്തു രസമീലോക-
മതിൽ നീ വിരിഞ്ഞു നിൽ‌പ്പൂ.
ഉഷസ്സിന്റെ സാന്തനതുള്ളികൾ
ചുംബിച്ചു നിൽക്കുമീ നിൻ ദള-
മതു വിരിയിപ്പൂ പുതു മഴവർണ്ണ കാഴ്ചകൾ..

ഹാ ലോകമേ, എന്തു കഷ്ടമീ-
ലോകമെന്നെ സ്വാർത്ഥനെന്നു വിളിപ്പൂ
നിൻ ചേലയഴിച്ചവനെ ഞാൻ
വിളിച്ചതു ‘ബലാത്സംഗക്കാരൻ’

എനിക്കു മാത്രം സൂര്യനുദിച്ചാലും
ഒരു രാവ് എനിക്കു മാത്രമായാലും
തെരുവിന്റെ മറവിൽ ചീന്തി-
പൊടിഞ്ഞ പതിനെട്ടിന്റെ രക്തരേണുക്കൾ
കാണുമ്പോൾ, ഹാ കോകില മേ
‘നീ വഴിമാറി നിൽക്ക’

ഹാ നല്ല എഴുത്തുകാരാ,
എനിക്കു മതി നിന്റെയത്രയില്ലെങ്കിലും
ഉണ്ടു നേർകാഴ്ചതൻ നേരറിവ്
അതെഴുതാനൊരു എഴുത്താണി.
അതിന്റെയവസാന തുള്ളി മഷിവരെ
ഞാനെഴുതട്ടെ .
വേദന ചാലിച്ച ദുഖങ്ങൾ....