ഹ്യദയം പുകയുമ്പോൾ.....

ഹ്യദയം പുകക്കുന്നവരെത്ര
‘ ഭാഗ്യവാന്മാർ‘.....!!!

ഹ്യദയം വിതുമ്പുമ്പോൾ
പുകക്കു മാത്രം സഞ്ചാരമുള്ളോരീ-
യിടനാഴിയിലുടെ കടന്നു ചെന്നാ-
ഓർമകളെ കരിപിടിപ്പിക്കുവാൻ
പുകവലിക്കേ കഴിയൂ..

അകത്തളങ്ങളിൽ
നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു പുറത്തു വരുമീ
കറുത്ത വട്ടമിട്ട പുകയിൽ
ആവിയായ് പോകുന്നിതൊരു
ഇന്നലെയുടെ ചൂടുള്ളയോർമകൾ

സമവാക്യങ്ങൾ കൂടിചേരാത്തരാ
ഗണിതങ്ങളിൽ പുറത്താക്കപ്പെടുന്ന
കലാലയത്തിന്റെ ഭോജനശാലയിൽ
ഓർക്കാപ്പുറത്തു വരുന്ന ചില
ഫോൺകോളുകളിൽ......
കവിതക്കു പദം ചേരാത്തോരിടവേളയിൽ
പിന്നെ വേണ്ടുന്നതിനും, വേണ്ടാത്തതിനും
പുകക്കുന്നതു വെറുതയല്ല......!!

ഉത്തരങ്ങൾ തേടിയുള്ള പുകയ്ക്കലാണ്....
പുകഞ്ഞു പുറത്തുവരുന്നത് പിടിച്ചു വെക്കാൻ
കഴിയാത്ത കറുത്തപുകയുത്തരങ്ങൾ..

പുക വട്ടമായ് വിണ്ണിലേക്കുയർന്ന്
ചുറ്റും ചുമഗന്ധം പരക്കുന്നോരോർമകൾ
കാർന്നു തിന്നുന്ന ഹ്യത്തിൽ,പ്രേമത്തിന്റെ
നിക്കോട്ടിൻ കലർന്നതുകൊണ്ടത്രേ...!!!

കൌമാരം പുകവലിയുടെ ഋതുമതികാലം
ആണായതിൻ മീശമുളക്കുന്നതു
എരിയുന്ന മട്ടിക്കോൽ ചുണ്ടിലെത്തുമ്പോൾ.....?
ചുവർക്കുന്ന ആദ്യധൂമം ഹ്യദയത്തിൽ
തീർക്കുന്ന,തു ചങ്കൂറ്റത്തിൻ തറക്കല്ലുകൾ
പിന്നെ കൊത്തുപണികളാൽ തീർക്കുന്നു
ഹ്യത്തിൽ കോട്ട കൊത്തളങ്ങൾ

ഒരു പെണ്ണിനു,മറ്റൊരോർമ്മക്കു-
മൊരു,നഷ്ടത്തിന്നുമൊരു, വിരഹത്തിനും
സമമ്മല്ല നാലു ദിനേശ് ബീഡിയെങ്കിലും
പുകച്ചു പുറത്തു ചാടിച്ചാൽ
ശാന്തമാകുന്നതു ഹ്യത്തടം..

കാലമെത്ര കടന്നു പോകിതെങ്കിലും
വിദ്യയെത്ര ആർജ്ജിതമാകിയാലും
സൂത്രങ്ങളെത്ര പുതുതായ് വന്നാലുമീ
ഹ്യത്തിൽ നോവ് മാറ്റാനെന്നുണ്ടാകുമൊരു
പൊതി പുകക്കോലു,മതു
കത്തിക്കാനൊരു തീപ്പെട്ടി കൊള്ളിയും .....

മരണം പുകയൂതി കിടക്കുമ്പോഴും
ചുണ്ടിലൊരുചിരിയുണ്ടു പുകയൂതി.....

പുകയുമായി വന്ന കാലനും
ഒരു ചിരിയുണ്ട് ..പുകമറച്ചിരി..