അക്ഷരങ്ങൾ ആദിയിൽ
വെറും നക്ഷത്ര ഗോളങ്ങളായിരുന്നു ...
അക്ഷരം
ബ്രഹമത്തിനക്ഷയ നിധി
ദൈവത്തിൻ പാതി
ജ്ഞാനത്തിൻ ഉറവിടം
ബുദ്ധിതൻ കൈവടി
സ്നേഹത്തിൻ കണ്ണീർ
കാരുണ്യത്തിൻ സ്പർശനം
പ്രേമത്തിൻ വായ്
കോപത്തിൻ വെള്ളരിപ്രാവുകൾ....
അക്ഷരമില്ലാതെ മനുഷ്യൻ
വികാരത്തിനഞ്ചിന്ദ്രിയം പോരാതെ
കാലുകൾ മന്തായ്
കണ്ണുകൾ ഘനം വന്ന കല്ലായ്
തലച്ചോറിൽ ഞെരമ്പുകൾ
മരവേരുപോലെ പൊന്തിവന്നു...
അക്ഷരമില്ലാതെ
താരട്ടുപാട്ടുകളന്യമായ്
പിള്ളകൾ ചാപ്പിള്ളയായ്
പ്രണയം മാംസനിബദ്ധമായ്
ശണ്ടകൾ പലവിതം
ഉലകിൽ പതിവായ്
ഭൂമി ഒരു നരകമായ്....
ഒടുവിലൊരുദിനം
ദൈവത്തിന്റെ കാരുണ്യം
മഴയായ് പൊഴിയവെ
അക്ഷര ഗോളങ്ങൾ താഴെക്കിറങ്ങി
മനുഷ്യ ഹ്യദയത്തിൽ അറിവിൻ
പേമാരി പൊട്ടി....
No comments:
Post a Comment